این مطالعه بین ژوئیه و آگوست 2009 در مورد صابون خرچنگ برای جوش صورت انجام شد. در مجموع، 20 داوطلب به یک موزه بریتانیایی بزرگ و پربازدید منتقل شدند یا از آنها خواسته شد با اتوبوس یا زیرزمین سفر کنند.
از آنها خواسته شد که عمدا دست های خود را روی سطوح تماس دست مانند نرده ها، دستگیره درها و صندلی ها با هدف آلوده کردن دست های خود با هر گونه باکتری موجود پاک کنند.
با استفاده از یک توالی تصادفی از پیش تعیین‌شده، که برای شرکت‌کنندگان در زمان خودآلودگی شناخته نشده بود، سپس از شرکت‌کنندگان خواسته شد دست‌های خود را با صابون بشویند، فقط از آب استفاده کنند یا اصلاً شستشو ندهند.
هر داوطلب 24 بار، 8 بار برای هر یک از سه رویکرد بهداشت دست (صابون، آب، بدون شستشوی دست) تحت این توالی قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگانی که به شستن دست‌ها اختصاص داده شده‌اند خواسته شد که دست‌های خود را همانطور که معمولاً انجام می‌دهند، بدون دستورالعمل‌هایی در مورد مدت زمان یا دقت بشویید.
سپس به داوطلبانی که به شستن دست اختصاص داده شده بودند، یک حوله کاغذی برای خشک کردن دستانشان داده شد. سپس یک سواب زغال خیس آغشته به NaCl روی انگشتان دست غالب شرکت‌کننده پاک شد.
در نهایت به شرکت کنندگان یک ژل الکل برای تمیز کردن دست ها داده شد (78٪ محتوای الکل کل، اتانول 71٪ / پروپانول 29٪، Softalind Viscorub، Braun-Melsungen). سواب ها در عرض 5 ساعت پس از گرفتن به آزمایشگاه برگردانده شدند.
در مجموع، 480 نمونه جمع آوری شد. 160 بعد از شستن دست با صابون ساده، 160 بعد از شستن دست تنها با آب و 160 بدون شستشوی دست. در طول مرحله آزمایشی، ما مقدار زمان صرف شده برای انجام شستشوی دست با و بدون صابون، یک بار برای هر داوطلب را اندازه‌گیری کردیم.
شیوع آلودگی باکتریایی در سه بازوی مورد مطالعه (صابون، آب، بدون شستشوی دست) با استفاده از رگرسیون لجستیک مقایسه شد. از آنجایی که همان داوطلبان مکرراً تحت آزمایش قرار گرفتند، همبستگی درون موضوعی با استفاده از معادلات تخمین تعمیم یافته (GEE) با خطاهای استاندارد قوی محاسبه شد.
اگر تعداد سلول ها برای انجام تجزیه و تحلیل رگرسیون خیلی کم بود، به جای آن از آزمون دقیق فیشر استفاده می شد و خوشه بندی را نادیده می گرفت.
