طی مصاحبه ای با دکتر یورگن کریستنر، کارشناس مواد شیمیایی با 35 سال توسعه فرمولاسیون و فناوری برای کاهش اثرات دباغی و افزایش عملکرد چرم در TFL، او صنعت چرم را به عنوان «تقسیم شده» توضیح داد.
Leather UK می‌گوید که این نشان‌دهنده عدم آموزش و تعامل صنعت چرم الگانت با مصرف‌کنندگان و مبهم‌کردن واقعیت‌ها توسط بازاریابی محصولات چرمی «وگان» است.
او تخمین می‌زند که برندهای جهانی حدود 80 تا 90 درصد چرم خود را از و دباغ‌خانه‌های کوچکی که بدون مواد شیمیایی، ضایعات و شرایط کارگر ایمن کار می‌کنند، تامین می‌کنند.
او می‌گوید این اپراتورهای کوچک کسانی هستند که تصاویرشان اغلب به عنوان نمایشی از صنعت چرم استفاده می‌شود و از کارخانه‌های دباغی محلی در کشورهایی مانند مراکش، بنگلادش و هند به عنوان قطب‌های تولید چرم سمی استفاده می‌شود.
طبق گفته کریستنر، این کارخانه های دباغی سمی علیرغم مقررات محلی سختگیرانه علیه شیمی و فرآیندهایی که استفاده می کنند، به ویژه در هند و بنگلادش وجود دارند، اما “مقررات محلی اجرا نمی شود.”
طبق اطلاعات وی، چنین چرم عمدتاً در بازار داخلی معامله می شود یا به کشورهای همسایه با محدودیت های وارداتی سخت گیرانه تر از اتحادیه اروپا و ایالات متحده صادر می شود.
پرسیدم چرا این دباغی ها در نوسازی عقب مانده اند؟ این یک سوال مهم است، زیرا پیامدهای سلامتی انسان و محیط زیست و فرض گسترده تر این فرآیندهای سمی به عنوان “هنجار دباغی چرم”.
توضیح دکتر کریستنر مایه تعجب است: «به این دلیل است که سعی می‌کنند با «چرم» مصنوعی بر سر قیمت رقابت کنند، و «میانبرهای» شیمیایی سمی ارزان‌تر هستند.
علاوه بر این، تلاش برای رقابت با “چرم مصنوعی” یک نتیجه نهایی متناقض دارد. به گفته دکتر کریستنر، «چرم وگان» ارزان و قابل بازار در سال 2017-2018 بازار را فرا گرفت و به گفته دکتر کریستنر، ده ها میلیون پوست گاو در سال 18-2017 در محل دفن زباله دفن شدند زیرا نمی توانستند در قیمت رقابت کنند.
