به طور کلی، ادبیات موجود نشان می دهد که کفپوش روفرشی نه متری مخمل به عنوان یک مخزن برای تجمع گرد و غبار آلاینده های داخلی و مواد میکروبیولوژیکی عمل می کند.
همچنین به نظر می رسد که کفپوش های موکت شده نیز به افزایش مقدار گرد و غبار معلق و میکروارگانیسم ها در هوای داخل خانه کمک می کنند، اما این ممکن است به رطوبت نسبی، اندازه ذرات و خواص آب دوست ذرات بستگی داشته باشد.
برای نتیجه گیری در این مورد نیاز به مطالعات بیشتر است. با این حال، ما هیچ شواهد روشنی در مجلات معتبر پیدا نکردیم که کفپوش فرش به طور کلی ظرفیت کاهش گرد و غبار را دارد.در طول سال‌ها، مطالعات متعددی تأثیر عوامل محیطی داخل ساختمان را بر سلامت مورد بررسی قرار داده‌اند.
نتایج نامطلوب سلامتی متفاوتی با قرار گرفتن در معرض فرش مرتبط بود. مطالعات طولی اولیه در دهه‌های 80 و 90 نشان داد که کارکنان مدارس با کفپوش فرش، سوزش چشم، تورم پلک‌ها و سوزش بینی و تنفسی (خشکی، گلودرد، سرفه‌های تحریک‌کننده)، بثورات صورت، سردرد، خستگی غیرطبیعی و احساس بودن را گزارش کردند.
سرد نسبت افرادی که در مورد الکتریسیته ساکن گزارش داده اند نیز برای کف های موکت شده بیشتر بود. برداشتن فرش‌ها علائم سوزش چشم و بینی، سردرد و خستگی را تا حدی که مربوط به مکان‌های بدون فرش بود کاهش داد.
مطالعات هیچ رابطه ای بین کفپوش فرش و کوریزا رینیت، احتقان بینی، تهوع، خارش (صورت دست) راش روی دست ها یا اگزما پیدا نکردند. همچنین تمامی علایم (تحریک گلو، سرفه و احساس سرماخوردگی) پس از مداخله از بین نرفتند.
از آنجایی که فرش‌ها 8 تا 10 سال سن داشتند و از مواد شوینده شیمیایی استفاده نشده بود، نویسندگان بعید می‌دانستند که VOCهای موجود در فرش یا محصولات تمیزکننده دلیل مشکلات سلامتی با تجربه باشد. بلکه این مطالعه اهمیت گرد و غبار و آلرژن ها را نشان می دهد.
