از آنجایی که مزارع میگو پاک شده در تهران معمولا کوچک و خانوادگی هستند، به ویژه در آسیای جنوب شرقی، برای واردکنندگان غذاهای دریایی و خریداران از سوپرمارکت ها غیرممکن است که همه آنها را پیگیری کنند. به گفته خانم کمرلی، ویتنام به تنهایی بیش از 100000 مزرعه پرورش میگو دارد.
در عوض، این خریداران یا به مشارکت با سازمانی مانند Seafood Watch برای شناسایی مزارع پرورش میگو با عملکرد بهتر متکی هستند، یا می‌توانند به دنبال گواهینامه از یک آژانس ارزیابی مستقل و غیرانتفاعی باشند.
گواهینامه هایی که یک مصرف کننده در ایالات متحده به احتمال زیاد با آن مواجه می شود، اتحادیه جهانی آبزی پروری (G.A.A.) است که استانداردهایی به نام بهترین شیوه های آبزی پروری (B.A.P.) را توسعه داده است. همچنین شورای سرپرستی آبزی پروری (A.S.C.) وجود دارد که در اروپا تأسیس شده و گسترده تر است.
اگر هر یک از این اختصارات را روی برچسب میگوی منجمد خود یا در بازار ماهی خود مشاهده کردید، می توانید با خیال راحت اقدام به خرید کنید. (به دنبال حداقل رتبه دو ستاره B.A.P، از چهار ستاره باشید.)
در حالی که همه این تاییدیه ها به پایداری زیست محیطی مزارع می پردازند، فقط B.A.P. و A.S.C. شیوه های کار منصفانه را در نظر بگیرید. (Seafood Watch در حال توسعه ابزارهایی برای انجام این کار در آینده نزدیک است.)
هیچ یک از آنها نمی توانند چیزی در مورد کیفیت طعم و بافت میگو به شما بگویند برای مثال، اینکه آیا میگو پس از برداشت با مواد شیمیایی درمان شده است یا خیر در طول فرآوری مورد استفاده نادرست قرار گرفته‌اند یا اینکه چندین بار ذوب و منجمد شده‌اند، که همگی آنها را نرم و آبکی می‌کند.
اینجاست که اعتماد به خرده‌فروش شما مطرح می‌شود. بهترین ماهی‌فروش‌ها از سازمان‌هایی مانند Seafood Watch و آژانس‌های گواهی‌دهنده به‌عنوان نقطه شروع برای یافتن میگو خود استفاده می‌کنند.
سپس بسیاری از آنها مجموعه‌ای از معیارهای خود را در مورد استفاده از مواد شیمیایی و سرعت و کیفیت فرآوری اضافه می‌کنند. برخی از بزرگترین خرده فروشان حتی خود از مزارع و پردازشگرها بازدید می کنند.
