برخی از روستاییان آند، برداشت سیب زمینی را مانند اجدادشان در قرون گذشته جشن می گیرند. بلافاصله پس از بیرون کشیدن سیب زمینی از روی زمین، خانواده ها در مزارع خاک را در کوره های خاکی و ایگلو شکل به ارتفاع 18 اینچ انباشته می کنند.
ساقه ها و همچنین نی، قلم مو، تکه های چوب و فضولات گاو به داخل کوره ها می روند. وقتی فرها با حرارت سفید شدند، آشپزها سیب زمینی سوخاری ساده های تازه را روی خاکستر برای پخت قرار می دهند. بخار از غذای داغ به هوای سرد و شفاف می‌پیچد.
مردم سیب زمینی های خود را در نمک درشت و خاک رس خوراکی فرو می کنند. بادهای شبانه بوی سیب زمینی شیرین کره ای برشته شده را تا کیلومترها با خود می برد.
سیب‌زمینی‌های آند که قبل از تماس با اروپایی‌ها برشته می‌شدند، اسپاد مدرن نبود. سیب زمینی ذغالی زعفرانی انواع مختلفی را در ارتفاعات مختلف کشت می کردند.
اکثر مردم در یک روستا چند نوع اولیه کاشتند، اما بیشتر همه افراد دیگری را نیز برای داشتن ذائقه های مختلف کاشتند. (کشاورزان آند امروزه نژادهای مدرن و به سبک آیداهو را برای بازار تولید می کنند، اما آنها را برای یاهوها در شهرها بی مزه توصیف می کنند.) نتیجه تنوع بی نظمی بود.
سیب زمینی در یک روستا در یک ارتفاع ممکن است به طرز وحشیانه ای بر خلاف سیب زمینی ارگانیک های چند مایلی در روستای دیگر در ارتفاع دیگر به نظر برسد.
- منابع:
- تبلیغات:
